Amarantus należy do najstarszych roślin uprawnych - stanowił podstawę pożywienia Indian na długo przed odkryciem Ameryki przez Kolumba. U nas często nazywany bywa szarłatem. 

Amarantus zawieraja białko przyswajalne w 75 procentach – czyli lepiej, niż białko z mleka lub soi – oraz wapń w wysokim stężeniu.

Amarantus zawiera sporo skwalenu – związku hamującego starzenie się komórek, dlatego powinny go jadać osoby z miażdżycą, cukrzycą, podwyższonym poziomem cholesterolu. Nie ma w nim glutenu, więc mogą go spożywać osoby chore na celiakię. Zawiera więcej magnezu niż czekolada, w związku z czym jest szczególnie polecany osobom żyjącym w dużym stresie.

Bogactwem  amarantusa są jedno- i wielonienasycone kwasy tłuszczowe, które zmniejszają ryzyko chorób serca i układu nerwowego. Lekarze i dietetycy zalecają szarłat dzieciom, rekonwalescentom, sportowcom i matkom karmiącym.

Młode liście amarantusa są w smaku bardzo podobne do botwinki, natomiast strukturą przypominają szpinak. Ze szpinakiem łączy je również sposób przyrządzania: możemy wykorzystać świeże, surowe liście i pędy w sałatce, albo delikatnie je zblanszować.

Produkt w doniczce, zabezpieczony folią w transporcie. Podlewać w miarę przesychania aby ziemia była delikatnie wilgotna. Miejsce nasłonecznione, osłonięte od wiatru.